Soms droom ik van het leven van een nomade, een beeld dat ik altijd wat romantiseer. De ultieme vrijheid, uitzichten over uitgestrekte weides, werken en slapen in de buitenlucht, vuur maken om op te koken, het wereldnieuws dat aan je voorbij trekt, het leven van een Nomade lijkt mij zo puur. In zuid Iran verbleven we één nacht bij een (semi) nomaden familie, wil jij onze ervaringen weten?

Als we het terrein van de nomaden opkomen is de familie druk bezig met het melken van de geiten. Het hele gezin is hierbij nodig en ook wij krijgen gelijk een aantal geiten in de handen gedrukt. De vrouw en man melken de geiten, de kinderen trekken de geiten naar de melkplaats en de oudste zoon zorgt ervoor dat de geit die wordt gemolken wordt niet wegrent. Duizenden vliegen hangen rond deze melkplaats.

In de directe omgeving van de familie waarbij wij verblijven staan nog 3 families. In de winter verblijven deze families op één plek en de kinderen gaan dan in de ochtend naar school. Als de temperatuur weer hoog genoeg wordt begint het trekken richting het de zuidkust weer.

Dit jaar is de winter zwaar geweest voor deze familie, door een lang aanhoudende winter kwam de babyboom van de geiten te vroeg. Veel net geboren geitjes zijn in de laatste stuiptrekkingen van de winter overleden. Elke geit dat het niet overleeft is minder inkomsten. En tot overmaat van ramp was hun zoon tijdens het bijeendrijven van geiten van de ezel gevallen met een gebroken sleutelbeen tot gevolg.

De gemolken geiten rennen direct de bergen weer in. Wij krijgen van onze gids een rondleiding over het terrein. Onze slaapplek is een soort party tent, de wc is een gat in de grond met 4 palen voorzien van kleedjes die voor enig privacy moeten zorgen. Naast de wc staat een generator, die de familie ‘s avonds van stroom voorziet. Oude mobieltjes worden dan opgeladen en de tv, die in Nederland 15 jaar geleden al op zolder zou zijn beland, gaat dan aan. Op een soort binnenplaatsje werd al gekookt, rijst met kip (uit eigen tuin) en een groente mix. Helpen mogen we niet.

Dan maar kijken hoe de geiten weer uit de bergen naar hun nachtplaats worden gedreven. De waakhonden en de ezel wordt hierbij weer ingezet. Zonder dat wij het verschil zien tussen de geiten blijken er een paar geiten van de andere familie op het terrein meegekomen te zijn. Na het bij elkaar drijven van de geiten worden de baby geitjes tevoorschijn gehaald en bij hun moeder gezet om melk te drinken. 

We hadden goede slaapzakken maar we werden toch een paar keer wakker van de kou, van de blaffende honden wanneer er een indringer in de buurt kwam en daarna nog van de losgebroken geiten die aan de touwen van de tent zaten te knabbelen.

De volgende ochtend begon dan ook met het bijeendrijven van de geiten, met een grote stok werd ik ingezet om de geiten binnen het hekwerk te houden, terwijl de honden en ezel weer werden ingezet om de geiten binnen het hekwerk te krijgen. Een geitje werd gemist. Het vermoeden was dat het beestje al de bergen in was gelopen.
Na ons avontuur en een koude nacht kregen we ons ontbijt in hun woon/slaap kamer van de vrouw des huizes, een vers eitje, brood, geitenkaas en natuurlijk thee!

Het was voor ons een indrukwekkende ervaring. Voorafgaand heb je er wel een beeld bij maar het viel ons toch wat tegen. Geen stromend water, beperkte elektriciteit, kinderen die weinig onderwijs krijgen en later niet dezelfde kansen zullen krijgen als hun leeftijdgenootjes. Ook vroegen we ons af of we er goed aan deden om een nomadenfamilie te bezoeken. Veroorzaken wij als toerist geen scheefheid of een behoefte naar meer welvaart?