We vertrokken heel vroeg in de ochtend vanuit Galle om via een overstap op Colombo fort trainstation naar Jaffna te reizen, een reis die ons een hele dag zou kosten. Na uren wachten op Colombo fort station stappen we eindelijk weer de trein in. We hebben gereserveerde zitplaatsen in de 2 klas, en dat is maar goed ook, de trein zit bomvol. Voor het eerst in 30 jaar is Jaffna weer per spoor bereikbaar.
Met ons stapt nog een handje vol toeristen in en verder wordt de trein gevuld met lokalen, gezinnen die net als ons voor het eerst in hun leven de stad Jaffna zullen gaan bezoeken, Tamil vrouwen in traditionele kleding die vanuit Colombo op familiebezoek gaan en mannen met keurige overhemden die vermoedelijk voor zaken naar Jaffna afreizen. Halverwege de reis, bij Anuradhapura, stapt het handjevol toeristen dat in de trein zat uit en zijn wij de enig overgebleven toeristen op weg naar Jaffna.
Tot aan Anuradhapura verliep de reis wat stroefjes, continu werd de trein stopgezet, op sommige momenten werden we alle kanten op geschud en de snelheid lag zeer laag, opzich logisch want we reden over een spoor dat door de Engelsen is aangelegd toen Sri Lanka een Engelse kolonie was. Na Anuradhapura werdt het spoor beter. We bevinden ons op het spoor dat tijdens de Tamil oorlog verwoest is en nu, na 30 jaar weer hersteld is. De spoorwegovergangen zijn voorzien van automatische slagbomen, de seinen zijn stoplichten die op afstand bediend worden en de wissels zijn automatisch te bedienen, een heel contrast met het gedeelte dan we in de ochtend hebben afgelegd. De omgeving veranderd weinig, het is zelfs een beetje eentonig. Het landschap is vlak en ondanks dat we net na het regenseizoen zitten is het allemaal wat droog. Het wordt nu ook snel donker.
Een drietal verkopers komt onze coupe binnen, voor ons wordt water en veel pinda’s ingeslagen, wijzelf proberen een vegetarisch pasteitje en onze buurman horen we in het Engels een rijst gerecht kopen, dat hij met zijn handen zorgvuldig tot balletjes kneed alvorens het op te eten. Als we achter ons ook een bestelling in het Engels horen weten we dat we het gebied van de Tamil-bevolking in zijn gereden. De Tamil’s speken geen Sinhalees en de Sinhaleesen spreken geen Tamil onderling communiceren ze in het Engels.
Als we op de telefoon/google maps kijken zien we inderdaad dat we net de Olifanten pas zijn gepasseerd. De olifanten pas verbindt het hoofdeiland met het noordelijke eiland Jaffna. Jarenlang is dit gebied in handen geweest van de Tamil rebellen maar na zware gevechten in 2009 kwam daar een einde aan. Het idee dat hier jarenlang een burgeroorlog werd uitgevochten doet ons rillen.
Wanneer we in Jaffna uitstappen beseffen we dat we een bijzondere treinreis hebben gemaakt en verheugen we ons erop om een ander deel van Sri Lanka te ontdekken met een eigen taal, geloof en cultuur!!